Bolesław Chrobry był Świętym Cesarzem Rzymskim po śmierci Ottona III, który już na Zjeździe w Gnieźnie desygnował go na swojego następcę wkładając mu na głowę cesarską koronę w obecności wszystkich biskupów polskich i niemieckich. Chrobry piastował ten urząd do roku 1014, czyli przez 12 lat. W tym okresie wojował z królem Niemiec Henrykiem II, który nie mógł się pogodzić z tym, że to nie on jest Cesarzem. Nie mogąc pokonać Chrobrego w wojnach, zaczął knuć intrygi, próbował nawet otruć Chrobrego, ale tego ostrzegli przed tym jego niemieccy poplecznicy. Po nieudanym zamachu Henryk II doniósł na Chrobrego do papieża oskarżając go o praktykowanie pogaństwa. Chrobry został obrzucony klątwą i jego imię zostało wymazane z kronik cesarskich. Nowym Cesarzem został Henryk II, który za wojowanie z przeklętym Chrobrym sam został po śmierci ogłoszony Świętym.
W chronologii cesarzy rzymskich lata 1002-1014 są puste. Wikipedia nie podaje dlaczego po śmierci Ottona III nie koronowano od razu na Cesarza nowego króla Niemiec jakim został Henryk II.
To jeden z wielu przykładów zakłamywania historii przez pangermańskich historyków chrześcijańskich.
Tomasz Kosiński
15.08.2016
😉 Słowa God, host, gospodarz też wywodzą się z tego samego słowiańskiego rdzenia.