Znany dokument „Dagome iudex”, datowany przez historyków na koniec X wieku, wciąż wzbudza wiele emocji, a badacze nie są zgodni zarówno, co do jego autentyczności, daty powstania, jak i prawidłowości odczytu zawartych w nim danych.
Relacja „Geografa Bawarskiego”, prawdopodobnie wywiadowcy króla Franków – Ludwika II, o plemionach słowiańskich i ich grodach w połowie IX w. stanowi jedno z ważniejszych źródeł na temat Słowiańszczyzny z tego okresu. Wciąż toczą się spory na temat rozumienia podanych przez tego anonimowego autora nazw plemiennych oraz możliwych lokalizacji ich zasiedlenia.
W pamiętniku Cezara „O wojnie galijskiej”[1] (łac. Commentarii de bello Gallico), opisującym 9 lat wojen galijskich (58-50 p.n.e.), czytamy o wielu nazwach i ugrupowaniach plemiennych oraz o informacjach geograficznych, które wykorzystywano do rekonstrukcji obrazu antycznej Galii i Germanii. Problem w tym, że łacińskie transliteracje lokalnych nazw pozostawiają wiele do życzenia, a językoznawcy głowią się nad ich pochodzeniem.
Michał Łuczyński, świeżo upieczony doktor filologii UJ, w swoim artykule, stosując ekwilibrystykę językową i wykazując chyba wolę bycia oryginalnym na siłę, sugeruje, że Alemure z "Dagome Iudex" należy tłumaczyć jako... Lemiesza. Nieważne, że nie jest on w stanie wskazać o jakież to miasto, czy obszar mu chodzi, ani podać jakichkolwiek analogii tak pokrętnej interpretacji.
Tomasz Kosiński założył w lipcu 2021 r. Grupę Projektową Wedamedia, która prowadzi 6 bratnich projektów internetowych (Wedamedia, Wedapedia, Wedukacja, Wedawit, Wedateka, Wedariusz) zajmujących się propagowaniem wedukacji.
Wraz z wiosennym przylotem bocianów do Polski i otwarciem się macicy Ziemi ukaże się szósta książka Tomasza J. Kosińskiego o Słowiańszczyźnie pt. Życie erotyczne Słowian.
To przewodnik po obyczajach seksualnych naszych przodków, kulturze miłosnej, obrzędach, zabiegach i kulcie płodności. Z pewnością nie jest to "Słowiańska Kamasutra", choć i o praktykach seksualnych jest tu także mowa.
Premiera 24 marca 2021.
Strony z darmowym dostępem do artykułów Tomasza j. Kosińskiego na portalach naukowych:
Na załączonej mapie przedstawiającej zasiedlenie Galii w I w. p.n.e. widać Wenetów w Armoryce (Aremorio – Morze Ariów), a po sąsiędzku m.in.
Cheruskowie (łac. Cherusci) – jedno z plemion zamieszkujących Germanię, przez co z marszu uznawane jest za germańskie, czyli w dzisiejszym rozumieniu protoniemieckie, choć jak wiemy w tej krainie geograficznej jaką była Germania rezydowało wiele plemion o różnym pochodzeniu etnicznym, w tym teutońskie, gockie, sarmackie, protosłowiańskie, celtyckie.
Lugiowie (Lugi, Lygii, Ligii, Lugiones, Lygians, Ligians, Lugians, Lougoi), znani w źródłach z okresu już przed naszą erą i w pierwszych wiekach naszej ery, czasem określani byli też jako Vandilii (Wandalowie). Kojarzeni są z kulturą przeworską, a niektórzy łączą z nimi m.in. stanowisko w Masłomęczu w Lubelskiem oraz w Bejscach (Jan Bulas).
