Źródła pisane można podzielić na:
- historiograficzne (opisowe) – kroniki, roczniki, pamiętniki, wspomnienia, spisy kazań, dzieła literackie itp.
- hagiograficzne – żywoty świętych,
- biograficzne – żywoty cesarzy, monarchów
- normatywne (dokumentacyjne, aktowe) – powstałe jako dowód czynności prawnej (dokumenty, akta, spisy inwentarza gospodarczego, sprawozdania, protokoły powstałe na użytek administracji, dokumentacja obrad parlamentu, konstytucje, dekrety)
- epistolarne (wszelkiego rodzaju korespondencja)
My jednak, dla porządku, podzieliliśmy ten rodzaj źródeł na dwie główne grupy:
- Opracowania historyczne (historiografia, hagiografia, biografie)
- Dokumenty źródłowe (akty prawne, raporty, zapiski, korespondencja)
Źródła historyczne pisane (opracowania) w naszej bazie dotyczą okresu od starożytności do początku XX wieku, obejmując, poza antykiem, także średniowiecze, czasy nowożytne i okres do 1914 roku (I wojna światowa). Natomiast zebrane w naszych katalogach publikacje naukowe i artykuły naukowe pochodzą z czasów współczesnych (dokładnie opublikowane po 1914).
Oto przegląd epok historycznych z ich granicami czasowymi, krótką charakterystyką oraz najważniejszymi wydarzeniami, które je definiują (źródło: Archeologia Żywa):
- Prehistoria (od ok. 3,3 mln lat temu do 4000/3500 lat p.n.e.) – najdłuższy okres w dziejach ludzkości, obejmujący pierwsze wynalazki, takie jak ogień, koło, wóz, ceramika, udomowienie zwierząt i roślin; rozpoczyna się od użycia pierwszych narzędzi, a kończy wraz z wynalezieniem pisma.
- Starożytność (od ok. 3 500 lat p.n.e. do 476 r. n.e.) – okres rozwoju starożytnych cywilizacji, obejmujący powstanie pierwszych miast, państw, oraz rozwój pisma, nauki i sztuki; trwa od wynalezienia pisma do upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego.
- Średniowiecze (od 476 r do 1492 r.) – epoka dominacji chrześcijaństwa, feudalizmu i rozkwitu kultury rycerskiej w Europie; rozpoczyna się upadkiem Cesarstwa Zachodniorzymskiego, a za symboliczny koniec średniowiecza uznaje się najczęściej datę odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba.
- Nowożytność (od 1492 r. do 1789 r.) – okres wielkich odkryć geograficznych, renesansu, reformacji i rewolucji naukowej; trwa od odkrycia Ameryki przez Krzysztofa Kolumba do wybuchu rewolucji francuskiej.
- Epoka XIX wieku (od 1789 r. do 1914 r.) – czas rewolucji przemysłowych, rozwoju demokracji, i rosnącego znaczenia idei narodowych; zaczyna się rewolucją francuską, a kończy wybuchem I wojny światowej.
- Współczesność (od 1914 r. do dziś) – epoka dynamicznych zmian społeczno-politycznych, rozwoju demokracji i globalizacji, ale także dwóch wojen światowych i totalitaryzmów; jest to okres, w którym obecnie żyjemy.