Słynny podróżnik Marco Polo (Marek Polak?) urodził się na wyspie Korcula, która w XIII wieku należała do państwa weneckiego. Twierdzenie zatem, że był Włochem jest nadużyciem, bo nawet w oficjalnej pangermańskiej historiografii takiego państwa w czasach Marco po prostu nie było, gdyż zjednoczenie miast państewek włoskich nastąpiło dopiero w 1861 roku.
Ogólnie dostępna etymologia nazw geograficznych, państw i narodów Europy pozostawia wiele do życzenia. Niestety nadal obciążona jest kardynalnymi błędami i manipulacjami z czasów niemieckiej dominacji pod sztandarami Świętego Cesarstwa Rzymskiego z wojującym chrześcijaństwem, czasów zaborów Rzeczypospolitej, czy w końcu III Rzeszy Niemieckiej z nazizmem.
Tym razem wyjaśnienie kilku wikipedystycznych bzdurek o etnonimie słowa 'szlachta'. Nasi dzielni językoznawcy wywodzą to słowo od jakiegoś nic nieznaczącego prapraniemieckiego słowa 'slahta' lub późniejszego 'szlachten' - zabijać. Ale czemu nikt nie wpadł na to (albo nie chciał wpaść), że to po prostu zrost 'z laha', czyli z rodu Lachów. A 'szlachten' znaczy 'z lach(a) ten', czyli 'ten jest z rodu Lacha'. Określenie to wprowadził Lech I ok. XVI w. p.n.e.
Jeżeli słyszał ktoś o neolitycznych kulturach naddunajskich i o kulturze lendzielskiej, to może zastanawiał się też skąd się wzięła jej nazwa. Ano od miejscowości Lengyel na Węgrzech. A Lengyel co znaczy do dziś po węgiersku? Ano Polak. A Polska to Lengyelorszag czyli kraj panów aniołów, bo słowo Lengyel pochodzi od Lech (Pan) i Angyel (anioł) + orszag (kraj), które jest dziwnie zresztą podobne do polskiego orszak (gromada, tłum, oddział). Ale o podobieństwach węgierskiego do języków słowiańskich i kim byli Hunowie z Attyllą (ojcem), będzie jeszcze mowa.
Betlejemska ciekawostka. Nazwa Betlejem oznacza wg Wikipedii dom chleba od bet (Dom) i lehem (chleb). Samo słowo chleb pochodzi od leh, często pisane także lechem, jak to było pierwotnie. Lechem czyli chleb pochodzi od Lech, czyli od Boga. W modlitwie chrześcijan chociażby jest Chleba powszedniego daj nam dzisiaj. Słowo lech jakimś dziwnym trafem w wielu językach oznacza Pan, Bóg. Choćby w arabskim, leh, lah oznacza bóg. Dlatego ten bóg oznacza Al lah.
Przekorny tytuł zaczerpnąłem z pieśni Jacka Kaczmarskiego, który oczywiście użył tej parafrazy do opisu losu Polaków.
http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/wiersze/przejscie-polakow-przez-morze-czerwone/
Może jest to przykład cykliczności czasu?
https://pl.wikipedia.org/wiki/Czas_cykliczny
Bolesław Chrobry był Świętym Cesarzem Rzymskim po śmierci Ottona III, który już na Zjeździe w Gnieźnie desygnował go na swojego następcę wkładając mu na głowę cesarską koronę w obecności wszystkich biskupów polskich i niemieckich. Chrobry piastował ten urząd do roku 1014, czyli przez 12 lat. W tym okresie wojował z królem Niemiec Henrykiem II, który nie mógł się pogodzić z tym, że to nie on jest Cesarzem. Nie mogąc pokonać Chrobrego w wojnach, zaczął knuć intrygi, próbował nawet otruć Chrobrego, ale tego ostrzegli przed tym jego niemieccy poplecznicy.
Swastyka jest symbolem szczęścia nie tylko w Indiach, Chinach, Korei, Indochinach czy Japonii, gdzie widziałem mnóstwo takich znaków na domach czy świątyniach. Jest stałym symbolem wierzeń w niemal połowie świata i kojarzy się pozytywnie.
Postać Radegasta z ptakiem na głowie i wizerunkiem byka na piersiach to znany wizerunek tego boga, nie tylko z prilwickich idoli, poświadczony przez różne źródła historyczne. Mało kto jednak wie, że to tylko słowiański symbol końca lata.
Lucyfer (z łac. – niosący światło; lucis dopełniacz od lux: światło; ferre: nieść)
W starożytnym Rzymie termin ten stosowany był przez astrologów do określenia Gwiazdy Porannej, czyli planety Wenus widocznej nad horyzontem przed wschodem Słońca. Słowo było najprawdopodobniej dosłownym tłumaczeniem greckich eosphoros (eώσφορος) – "niosący świt" lub phosphoros (φώσφορος) – "niosący światło". W Grecji odpowiednikiem Lucyfera był Fosforos, choć w rozumieniu Kościoła bardziej pasuje do niego tytan Prometeusz.
